Ziemia, którą dziś zajmuje Atalin (gm. Zwoleń) przez kilka setek lat należała do dziedziców Zielonki i Mierziączki. Było to grunty folwarczne należące do ostatniego właściciela majątku, Dionizego Podczaskiego. Ratując się przed rosnącym zadłużeniem Podczaski postanowił wydzierżawić część ziemi i założyć w ten sposób nową wieś, mającą mu przynosić dochody nie tylko z dzierżawy, ale także z podatków. W 1855 roku podpisał umowę wieczystej dzierżawy z 10. kolonistami. W jej ramach w użytkowanie nabywców przeszło 5 włók (150 mórg) gruntów na skraju majątku przylegającego do Strykowic i Grabowa. Każdy z kolonistów miał więc do dyspozycji 15 mórg. O tym jakie były to warunki umowy i jak wieś potem się zmieniała i powiększała napiszę w innej notatce, a teraz skupimy się wyłącznie na pochodzeniu pierwszych kolonistów. Kim byli i skąd pochodzili pierwsi mieszkańcy? Mówimy tu w zasadzie wyłącznie o gospodarzach – stronach umowy, reszta osób jak współmałżonkowie lub dzieci nie były odnotowywane. Czterech osadników pochodziło z parafii Sucha (Sucha i Męciszów), trzech z parafii Zwoleń (Jedlanka i Strykowice), a trzech miało pochodzenie niemieckie. Oto krótka ich lista.
- Biller Leonard – ur. w 1820 roku w Starej Warce k. Warki. Wraz z żoną Filipiną Hankę byli luteranami niemieckiego pochodzenia. Byli „klasyczną” – szukającą swojego miejsca – rodziną kolonistów. Przed osiedleniem się w Atalinie mieszkali w Podgórze, a następnie w nowo zakładanej kolonii Melanów koło Zwolenia. Mieszkając w Atalinie, swoje dzieci chrzcili w zwoleńskim kościele. Pod koniec lat 80. XIX wieku Billerowie wyprowadzili się z Atalina na Wołyń w okolice Włodzimierza Wołyńskiego.
- Biller Kacper – podobnie jak Leonard był zapewne kolonistą niemieckiego pochodzenia i mógł być spokrewniony z innymi Billerami z Atalina (może syn Leonarda?). Nie udało się ustalić jego dalszych losów. Generalnie na początku istnienia wsi w Atalinie mieszkało chyba więcej osób niemieckiego niż polskiego pochodzenia. Byli to nie tylko Billerowie i Schmidtowie. Większość z nich przeniosła się do Atalina z terenów na południe od Warszawy – Warki, Grójca, Skierniewic.
- Domagała Izydor – ur. w 1828 roku w Jedlance, w 1847 roku ślub z Marianną Wargacką, a po jej śmierci, w 1851 roku z Marianną Oko. Ich dzieci „rozpierzchły” się w okolicach Zwolenia.
- Dziewit Antoni – ur. w 1834 roku w Męciszowie k. Suchej, był bratem przyrodnim Pawła. Z żoną, pochodzącą z Brzezinek Katarzyną Nędzi mieli jedną córkę ur. w Atalinie.
- Dziewit Paweł – ur. w 1827 roku również w Męciszowie k. Suchej, po ślubie w 1850 roku z Katarzyną Olejarz mieszkali najpierw w Męciszowie, a następnie w Atalinie. Rodzina „zakorzeniła” się w parafii zwoleńskiej.
- Klimowicz Antoni – pochodził z Suchej, w 1837 roku ożenił się z Katarzyną Obarską, mieli na pewno 5 synów urodzonych jeszcze w Suchej. Po śmierci ojca ziemię w Atalinie przejął syn Mikołaj. Cześć rodziny wyprowadziła się z Atalina prawdopodobnie pod koniec XIX wieku w okolice Warki.
- Kuna Teodor – ur. w 1792 roku, był najstarszym kolonistą. Pochodził również z Suchej. Z małżonką Jadwigą Klimowicz (Antoni Klimowicz był jego zięciem) poślubioną w 1821 roku mieli kilkoro dzieci. Teodor zmarł w 1865 r. w Atalinie. Syn Szczepan przejął majątek, ale w latach 70. XIX wieku przeprowadził się do Andrzejowa (obecnie gm. Przyłęk).
- Schmidt Daniel – prawdopodobnie urodził się w ówczesnych Prusach, wraz z żoną Krystyną Matys byli ewangelikami, dzieci były chrzczone w zwoleńskim kościele. Najprawdopodobniej nie mieli żadnych związków rodzinnych ze zwoleńskimi Szmitami, już kilka pokoleń wcześniej mieszkającymi w Zwoleniu i Strykowicach. Po śmierci Daniela, jego syn również Daniel dalej gospodarował w Atalinie. Rodzinę dotknęła tragedia, czwórka ich dzieci zmarła w Atalinie w lutym i w marcu 1896 roku. Rodzice wyprowadzili się w okolice Kisielina w guberni wołyńskiej.
- Suchecki Jan – ur. w 1823 roku w Jedlance, w 1841 roku ożenił się z Marianną Zawadzką. Część ich dzieci założyła rodziny w parafii Zwoleń. Marianna zmarła w 1902 roku w Atalinie, Jan w 1906 roku.
- Zdrzalik Józef – ur. w 1818 roku w Strykowicach Górnych, miał dwie żony: Mariannę Stachaszewską i Mariannę Gajowiak, obie ze Strykowic Błotnych, zmarł w 1882 roku w Atalinie. Dzieci założyły rodziny w parafii zwoleńskiej.
Mapa pochodzi z nieco późniejszego okresu (1869 r.), już po uwłaszczeniu i obejmuje większy obszar niż wydzierżawiony w ramach umowy z 1855 roku (źródło AP Radom).